Папа перад “Анёл Панскі”: Бог глядзіць на “поле” жыцця кожнага з цярплівасцю і міласэрнасцю
Зло ў свет прыходзіць
не ад Бога, але ад д’ябла, які заўсёды імкнецца падзяліць людзей і цэлыя нацыі, адзначыў
Папа 20 ліпеня 2014 г. падчас свайго разважання перад малітвай “Анёл Панскі” на плошчы
св. Пятра. Ён заклікаў глядзець на кожнага чалавека з цярплівасцю і міласэрнасцю,
не дзяліць свет на добрых і дрэнных, не асуджаць іншых. “У апошнія нядзелі літургія
прапануе некаторыя евангельскія прыпавесці, кароткія апавяданні, якія Езус выкарыстоўваў,
каб абвяшчаць Валадарства нябеснае. - нагадаў Папа - Сярод прыпавесцяў у сённяшнім
Евангеллі ёсць даволі складаная, не зразумелая з самага пачатку. У ёй Езус тлумачыць
сваім вучням, што вобраз добрай пшаніцы і каласоўніка паказвае праблему зла ў свеце
і падкрэслівае цярплівасць Бога (пар. Мц 13,24-30.36-43). Сцэна адбываецца на полі,
дзе гаспадар пасеяў пшаніцу. Але аднойчы ноччу вораг прыходзіць і сее каласоўнік,
тэрмін, які на габрэйскай мае той жа корань, што і слова “сатана” і спасылаецца на
паняцце падзелу. Мы ўсе ведаем, што д’ябал з’яўляецца сейбітам каласоўніка: заўсёды
імкнецца падзяліць людзей, сем’і, нацыі і народы. Слугі маглі хутка вырваць пустазелле,
але гаспадар спыняе іх гаворачы: “Не, каб, выбіраючы каласоўнік, вы не павырывалі
разам з ім і пшаніцы” (Мц 13, 29). Таму што мы ўсе ведаем, што каласоўнік, калі вырастае,
вельмі падобны на добрае збожжа; таму існуе небяспека пераблытаць іх.
Вучэнне
прыпавесці дваякае. Перш за ўсё, яна кажа, што зло ў свеце паходзіць не ад Бога, а
ад ворага, д’ябла. І цікава, што ён робіць гэта ноччу: сее каласоўнік у цемры, у мітусні.
Там, дзе няма святла, ён ідзе і сее пустазелле. Гэты вораг хітры: ён сее зло пасярод
дабра. Таму нам людзям не магчыма аддзяліць адно ад другога. Але ў канцы гэта зробіць
Бог. Ён абярэ час.
І тут мы падыходзім да другой тэмы: кантрасту паміж нецярпеннем
слуг і цярплівым чаканнем гаспадара поля, які ўяўляе сабой Бога. Мы часам ў спешцы
маем жаданне судзіць, класіфікаваць, падзяляць на добрых і дрэнных. Але вы памятаеце
малітву чалавека гонарлівага: “Я дзякую табе, Пане, таму што я добры і не такі як
гэты, які такі дрэнны”? Памятаеце гэта? Але Бог ведае, як чакаць. Ён глядзіць на “поле”
жыцця кожнага чалавека з цярплівасцю і міласэрнасцю. Ён бачыць нашмат лепш нашы бруд
і зло. Але бачыць таксама і насенне дабра і чакае з надзеяй, што яно ўзрасце. Бог
цярплівы, Ён чакае. Як гэта цудоўна: наш Бог – гэта цярплівы Айцец, Які заўсёды чакае
нас, каб сардэчна вітаць і дараваць нам! Ён заўсёды нас прабачае, калі ідзём да Яго.
Пастава
гаспадара – гэта надзея, заснаваная на ўпэўненасці, што зло не мае ні першага, ні
апошняга слова. Больш за тое: менавіта дзякуючы гэтаму даверліваму чаканню Бога, гэты
каласоўнік, дрэннае сэрца, з такой колькасцю грахоў, у рэшце рэшт можа стаць добрай
пшаніцай. Але ўвага! Евангельская цярплівасць – гэта не абыякавасць да зла. Не можна
блытаць паміж дабром і злом! Перад абліччам пустазелля, прысутнага ў свеце, вучань
Пана закліканы наследаваць церпялівасць Бога, сілкуючы сваю надзею непахіснай верай
у канчатковую перамогу дабра – Бога.
У канцы зло будзе выдалена і знішчана:
у момант збору ўраджаю, суда, жняцы выканаюць наказ гаспадара і збяруць каласоўнік,
каб спаліць (пар. Мц 13,30). У гэты дзень ураджаю канчатковым суддзёй будзе Езус,
Той, хто пасеяў добрае насенне ў свеце і Які сам стаў “пшанічным зернем”, памёр і
ўваскрос. У канцы мы ўсе будзем суджаны аднолькавай мерай. Якой? Па якім крытэрыі
мы будзем асуджаны? Паводле той меры, якой мы судзілі: міласэрнасць, якую мы выкарыстоўвалі
ў адносінах да іншых будзе выкарыстана і для нас. Будзем прасіць Дзеву Марыю, нашу
Маці, дапамагчы нам расці ў цярплівасці, надзеі і міласэрнасці з ўсімі братамі”, -
сказаў Пантыфік.
Пасля марыйнай малітвы папа Францішак папрасіў вернікаў не
забывацца маліцца за яго.