Раство ў гомельскай глыбінцы: малітва ў хаце, імша па радыё

Да гомельскай парафіі Нараджэння Божай Маці належаць населеныя пункты, што размешчаны за дзесяткі кіламетраў ад абласнога цэнтра. На ўрачыстасці Божага Нараджэння, Вялікадня, а таксама падчас Адвэнту і Вялікага посту гомельскі пробашч наведвае сваіх самых далёкіх парафіянаў. Гаворка ідзе аб каталіцкіх вёсках Рудня Нісімкавіцкая (Чачэрскі раён) і Рудня Стаўбунская (Веткаўскі раён), жыхары якіх ужо каля 250 гадоў захоўваюць веру, нягледзячы на пераследы і іншыя цяжкасці. 

Праўда, вёскі выміраюць, і цяпер, па сутнасці, жывой засталася толькі Рудня Нісімкавіцкая. Зараз там жыве 15 католікаў, паведаміў Беларускай рэдакцыі Ватыканскага радыё пробашч гомельскай парафіі Нараджэння Божай Маці кс. Славамір Ласкоўскі.

“Раней, калі я першы раз прыехаў у гэту вёску ў 1990 годзе, мяне сустрэлі тут каля 60 католікаў. Сёння бяда ў тым, што ў вёсцы няма ніякіх дзяцей, толькі старыя. Гэтыя людзі праз усе гады пераследу Касцёла жылі сапраўды захоўваючы веру, перадавалі яе сваім дзецям, і многія з іх цяпер наведваюць касцёл у Гомелі. І зараз, падчас перыяду Божага Нараджэння, я наведваў вяскоўцаў, для мяне гэта вельмі цёплыя сустрэчы, бо ў руках гэтых людзей – старадаўнія кніжкі, па якіх маліліся яшчэ іх бацькі. Гэта сапраўдны цуд хрысціянскага жыцця, таму што ў 1937 годзе з Рудні Нісімкавіцкай забралі ўсіх веруючых мужчын – каго расстралялі, каго саслалі. І жанчыны, якія засталіся, вельмі мужна цярпелі ўсе выпрабаванні, не паддаваліся гнёту, шмат з іх захавалі веру і перадалі дзецям. Таму я сустракаюся з сапраўднымі сведкамі, мучанікамі, і ў той жа час вельмі сціплымі людзьмі”, - распавёў пробашч.

Кс. Славамір прызнаецца, што калі накіроўваецца на Божае Нараджэнне ў гэтыя вёскі, едзе нібы ў Бэтлеем, і бачыць, што Пан Бог можа зрабіць у сэрцах простых і пакорных – як у бэтлеемскіх пастушкоў. І святкуюць там вельмі сціпла, але па-асабліваму: ўсе католікі разам збіраюцца ў адной хаце на Вігілію, дзеляцца аплаткам, спяваюць калядныя песні, а назаўтра таксама разам моляцца, чытаюць Літаніі, Ружанец, і Евангелле – як і ў кожную нядзелю, калі святар не можа прыехаць да вяскоўцаў. І так знаходзяцца ў адзінстве з усім Касцёлам.

Дарэчы, св. Імшу ў вёсках кожную нядзелю слухаюць па радыё, бо выбрацца ў Гомель, каб патрапіць у святыню, атрымліваецца не часта. У такім рэжыме вясковыя вернікі працягваюць сваё рэлігійнае жыццё самастойна, бо наступны раз святар зможа прыехаць да іх толькі падчас Вялікага посту.

Павел Міцкевіч, Пінская дыяцэзія.